Stad van gerechtigheid, stad van trouw

CDA-wethouder Anno Wietze Hiemstra wordt bij de raadsverkiezingen in 2014 de lijsttrekker van het CDA Hoogeveen. Een vertrouwd gezicht, maar hij zal straks wel een ander geluid moeten horen dan dat van een wethouder voor Begraafplaatsenbeleid, Financiën, Ruimtelijke ontwikkeling, Volkshuisvesting, Welstand en monumenten en Belastingen.

Hij zal mee gestalte moeten geven aan een Hoogeveen dat er na de verkiezingen beter voor gaat staan dan nu. En dan gaat het niet om het uiterlijk, dan gaat het Margien om het Hoogeveense innerlijk. Daaraan valt nog wel iets te verbeteren. Met name voor het CDA. U weet wel, de partij met de C.

In het persbericht waarin het lijsttrekkerschap van Anno Wietze wordt aangekondigd wordt vermeld dat het CDA streeft naar structurele verbetering. “Van Hoogeveen een nog betere gemeente maken om te wonen, te werken en te recreëren”.

Is dat mooi of is dat mooi?

“Van Hoogeveen een nog betere gemeente maken om te wonen, te werken en te recreëren”.

Maar, maar...... maar.... roept Margien dan.

Wat is dat nou allemaal en, is dat alles?

Natuurlijk, wonen, werken, recreëren het is allemaal erg belangrijk maar het wil nog niet zeggen waar we naar toe willen met onze stad. Een stad, die niet alleen zucht onder een hoge schuldenlast, maar door de crisis ook nog geconfronteerd wordt met veel werkloosheid en alle trieste zaken die daarmee samenhangen.

Wat voor stad wil je zijn in tijden van crisis?

Blijf je dan roepen “Werk, werk, werk!” terwijl je weet dat een deel van de Hoogeveners nooit aan het werk zal komen, niet alleen omdat er te weinig banen zijn maar ook door een persoonlijke problematiek?

Blijf je de zwakkeren achter de vodden zitten? Roepen dat ze stapjes moeten doen zonder dat iemand zich afvraagt waar naartoe?

Kan iedereen echt op eigen kracht meedoen?

Mag iedereen eigenlijk wel meedoen?

En is het wenselijk dat armen zwakken en zieken tot verdienmodel gebombardeerd worden?

Of zou je juist in tijden van crisis van iets anders uit moeten gaan?

Margien is groot fan van de profeet Jesaja. Hij is behoorlijk kritisch over de bestuurders van zijn tijd en dus tegelijk heel positief. Hij wijst , in dienst van zijn God, aan welke richting het op moet met zijn stad. Nee, over de bestuurders is hij niet mals. Lees maar eens wat er staat:

Jesaja 1

23 Je vorsten zijn schurken, ze houden het met dieven,

ze denken alleen aan geschenken en steekpenningen.

Wezen bieden ze geen bescherming,

het lot van weduwen laat hen koud.

Nou, daar konden ze het mee doen. Het ging de bestuurders om pracht en praal maar voor zaken die werkelijk belangrijk waren hadden ze geen oog in hun hoogmoedswaanzin. We schrijven zo rond 700 voor Christus.

Jesaja 5

20 Wee degenen die het kwade goed noemen

en het goede kwaad,

die het licht tot duisternis maken

en het duister tot licht,

die van zoet bitter maken

en van bitter zoet.

21 Wee degenen die wijs zijn in eigen ogen,

die naar eigen oordeel verstandig zijn.

22 Wee degenen die helden zijn in het drinken,

die dapper zijn als er wijn wordt geschonken,

23 die voor een geschenk de schuldige gelijk geven

en de rechtvaardige beroven van zijn recht.

Oeffff, denk je dan. Er is blijkbaar weinig nieuws onder de zon. Ook toen werden woorden verdraaid, waren problemen uitdagingen, was zwakte eigen kracht, was een arme een profiteur, was een fraudeur een held. Toen waren het duistere tijden. Nu zijn ze het alweer.

En wat moet je in duistere tijden?

Graaien met de graaiers?

Over lijken gaan voor je baan?

Met een soort kadaverdiscipline doen wat je gezegd wordt, wetende dat je anderen beschadigt?

Willen we dat?

Is het zo dat het tegengestelde van liefde niet haat is is, maar onverschilligheid?

Zijn mensen eigenlijk bestemd om onverschillig te zijn?

Nee, Jesaja wil bestuurders die gaan voor recht, rechtvaardigheid en gerechtigheid voor alles en iedereen. Een hele klus, maar als dat je leidraad is, moet je wel uitkomen bij de stad die Jesaja wil: Stad van gerechtigheid, stad van trouw.

Natuurlijk, Margien heeft gemakkelijk praten vanachter haar toetsenbord maar ze heeft er alle vertrouwen in dat waar een wil is, zich vanzelf een weg ontsluit.

Rechtvaardigheid daar moet je niet over lullen, je moet het doen.

Zo zuiver mogelijk afwegen hoe je de financiën van de stad wilt uitgeven en aan wat en aan wie. Het kan. Vast.

Ondertussen zit Anno Wietze er maar mooi mee. Ging het als in Jesaja 3: 6 “Wees jij onze leider en ontferm je over deze chaos” ? Margien hoopt en denkt dat het niet zo is gegaan. Toch blijft het een hele klus: werken aan een stad van trouw.

Zoiets kan alleen maar door trouw te zijn aan die stad, door naar haar te luisteren en met haar van gedachten te wisselen.

Trouw zijn aan de stad maar ook trouw zijn aan degenen die je dierbaar zijn. Zonder hen is er slechts eenzaamheid, want reken er maar op dat steden ontrouw kunnen zijn.

En natuurlijk: trouw zijn aan jezelf.

Elke morgen even recht in de spiegel kijken en je afvragen: is dit nog steeds wat ik wil?

Maar bovenal: hou de lol erin en laat je niet de lust voor het leven ontnemen door de soms ondraaglijke zwaarte van het besturen van een stad.

Kortom: maak wat van die C!